آیت الله بهجت ، نماز را بدین سان تصویر می نماید :
نماز ، به منزله کعبه ، و تکبیره الاحرام ، پشت سر انداختن همه چیز غیر خدا و داخل شدن در حرم الهی است ، و قیام ، به منزله صحبت دو دوست ، و رکوع ، خم شدن عبد در مقابل خداست ، و سجده ، نهایت خضوع و خاک شدن در مقابل اوست ، وقتی عبد در آخر نماز ، از پیشگاه مقدس الهی باز می گردد ، اولین چیزی که سوغات می آورد سلامی از ناحیه اوست.
آیت الله بهجت ، شخصا آن قدر از انس با خدا لذت می بردند که به گفته فرزند ایشان ، عبادات متصل ایشان در طول شبانه روز ، بین یازده تا دوازده ساعت بود . برگرفته از کتاب جرعه ای از زمزم عارفان نوشته محمدی ری شهری